Gisteren stond weer een avondje musical op de planning. Deze was al eind vorig jaar zomer gepland dus stond al lang op de agenda. Al was het tot enkele weken voor de voorstelling nog onzeker of we echt konden gaan of niet… Sinds de dood van mijn oma is het immers moeilijk om uitjes te plannen in verband met de meiden nu we onze vaste oppas kwijt zijn. En sinds Abby’s aanval begin maart weer zit alleen laten er ook niet echt meer in natuurlijk. We moesten dus eerst voor een oplossing zoeken en deze hebben we gelukkig begin april gevonden via Marktplaats waar we een erg vriendelijke oppas hebben gevonden die aan huis komt als wij eens een avondje weg plannen. Ideaal dus en daardoor konden we gisteren ook met een gerust hart richting Apeldoorn voor ons avondje Saturday Night Fever.
Saturday Night Fever was een van de allereerste musicals die ik ooit zag zo’n 10jr geleden. De versie toen der tijd in het Beatrix Theater in Utrecht met Joost de Jong, Chantal Janzen & Michael Diederich onder andere heeft toen diepe indruk op mij gemaakt en eigenlijk de liefde voor musical in mij ontwikkeld. Toen ik dus hoorde dat de voorstelling opnieuw in Nederland zou komen stonden wij als een van de eerste in de rij voor kaartjes. Jeugdsentiment hè!
We hadden zoals gewoonlijk weer prachtige plaatsen, rij 1 (in Apeldoorn altijd rij 3 waar we ondertussen achter zijn) precies in het midden dus beter overzicht over het podium konden we niet hebben. En wat bleek we hadden ook nog eens bijna de volledig originele cast (op Rogier Komproe na maar deze werd echt geweldig vervangen door Marcel Rocha die een erg leuke en goede DJ Monty op het toneel neerzette) dus dat was al een mooi begin van de avond.

Van te voren hadden we eerlijk gezegd niet al te beste recensies van de voorstelling gezien, ook wel enkele positieve hoor maar het merendeel was niet al te lovend dus we gingen met niet al te hoge verwachtingen de avond in. Open minded dus eigenlijk… Echter aangezien ik de nummers uit de voorstelling woord voor woord ken (ik heb die plaat van de eerste cast helemaal grijs gedraaid in het verleden) en de musical zo goed door en door ken ontkom je er natuurlijk niet aan vergelijken. De opening voorspelde echter veel goeds met een mooi knallend begin zoals ik dat nog herkende uit het verleden. De scenes waren naar mijn idee wel ietwat omgegooid wat het verhaal en met name ook de nummers niet echt ten goede kwam dus dit was wel erg jammer. Ook het gemis van een mooie lichtgevende dansvloer in de Oddesey disco vond ik een grote gemiste kans want hierdoor miste toch een beetje een disco gevoel. De muziek was echter wel top en het acteer en zangwerk van de hoofdrolspelers was ook absoluut van goede kwaliteit. Met name de ‘Als ik jouw niet krijg’ van Laurie Reijs (Annette) was echt een kippenvel moment tijdens de eerste acte. Ook de dansscene met glow-in-the-dark doekjes was erg leuk bedacht en de dansbattles zaten goed in mekaar. Echter miste ik op sommige momenten wel de spectaculariteit in de dansstukken, de zogezegde ‘wow-momenten’. Toch gingen we de eerste acte uit met een overall goed gevoel… De musical was echt niet zo negatief als dat sommige ‘m deden doen lijken en de sfeer zat er ook wel aardig in. Al kan ik niet ontkennen dat de meningen hierover wel verdeelt waren (zo zei iemand naast ons dat zij de musical toch wel echt flink vond tegen vallen).
De 2e acte begon met een van mijn favoriete nummers uit de musical, ‘Radeloos’ oorspronkelijk gezongen door Duncan Anepool die toch bijna niet te evenaren is in dit nummer bleek wel weer gisteravond. De interpretatie van Karel Simons was zeker indrukwekkend en zijn inleving was ook super maar toch bleef Duncan in mijn hoofd spoken. Zij versie gaf me echt tranen in mijn ogen, die van Karel gaf wel een beetje kippenvel maar niet echt dat tranen trekkend moment. Misschien kwam dit ook wel omdat de aanloop naar het nummer in deze versie minder goed was dan in de vorige, maar het nummer viel in ieder geval niet tegen laat ik dat voorop stellen. Ook de latindans tijdens de danswedstrijd aan het eind van de voorstelling was absoluut indrukwekkend te noemen en de humor van Michelle Splietelhof in de rol van Stephanie maakte sommige scenes ook erg lachwekkend om te zien. En dan nog Joey Ferre… De winnaar van Sunday Night Fever (wat wij natuurlijk op de voet gevolg hebben) die toch best wel wat commentaar over zich heen heeft gehad tijdens de ‘zoektocht naar Tony’. Nou ik vond dat hij het super deed hoor! Oké Joost heeft die niet doen vergeten maar zijn zang, dans en acteerwerk was absoluut goed genoeg om deze hoofdrol aan te kunnen. Zijn humor en enthousiasme was wat hem tot de juiste Tony maakt op dit moment vind ik dus absoluut een goede keus als je het mij vraagt. Maar degene die toch wel de show stal was Michelle Splietelhof als Stephanie… Haar humor, timing, acteerwerk maar met name zang was echt geweldig. Ze zette een andere Stephanie neer als Chantal toen der tijd maar eentje die absoluut op hetzelfde niveau zit. Doet je dan toch wel afvragen hoe Noortje Herlaar deze rol maandenlang heeft gedaan (zij is er 2wkn terug mee gestopt dus haar hebben we net niet kunnen zien in deze rol) want ik kan me niet voorstellen dat haar Stephanie dezelfde was als die van Michelle. Maar absoluut mijn favoriet van de avond, zeker weten! Ik vond haar al geweldig in Zorro vorig jaar maar ben nu helemaal fan…
Maar goed wat vond ik dus uiteindelijk van de musical? Nou ik kan niet zeggen dat ik ‘m geweldig vond. Daarvoor vielen gewoon te veel kleine dingetjes tegen. Dingen die ik hierboven al genoemd heb maar ook dingen zoals het vele vloeken in de show, het acteerwerk van sommige ensebleleden (enkelingen hoor even voor de duidelijkheid!) en het (volgens mij) door mekaar gooien van bepaalde scenes waardoor het verloop van het verhaal minder is geworden. Maar ik zou de musical ook absoluut niet als slecht willen bestempelen hoor, gewoon een leuk avondje uit! Lekkere muziek, een leuke/mooie show met een leuke cast en een aardig verhaal. Een aanrader voor fans van de film en de eerste voorstelling in Nederland, al is het alleen maar om te vergelijken. Een aanrader voor BeeGee’s fans of fans van de castleden en een aanrader van mensen die houden van de jaren 70. Maar niet een aanrader als je van de echt grote musicals houdt en het niveau al la Tarzan of Zorro verwacht van deze Stage Entertainment productie. Want dat heeft deze voorstelling gewoon niet te bieden. Maar een leuk avondje uit was het zeker en ik ben dan ook absoluut blij deze musical te hebben gezien.

Op naar de volgende… Little Mermaid over een paar weken!